Wat doe je als je de macht wilt behouden die je af moet staan. Je geeft de macht aan het volk en bepaalt de mogelijkheden waaruit gekozen kan worden. En dat is precies wat het ancien régime gedaan heeft vlak voordat het achter de coulisse van de geschiedenis verdween. Aan deze kant van het toneel spreken we van de periode van de Verlichting; aan de andere kant noemen de betrokken het zelf de Orde van Illuminati.
De methode is simpel. Voor de illusie van keuze maak je gebruik van een semantisch spel met begrippen als revolutionair, liberaal, democraat, socialist, conservatief, republikein, communist en nog veel meer. Elk begrip is als een kaart uit de tarot, gespeeld aan een tafel die wij niet zien. Wat wij wel zien is slechts de uitkomst van het spel, de kaarten die op tafel liggen. Dat is waar de media zijn ingestapt.
Het zijn deze kernbegrippen die uit de franse revolutie naar ons toe zijn gekomen die de schijn van onderscheid in stand houden, maar waarvan de set van betekenissen moeiteloos verschuift van het ene kamp naar het andere en weer terug tot ze uiteindelijk bezwijken aan de overvloed van inhoud en alleen nog een ceremonieel doel dienen: hypnose van de massa om te geloven in haar eigen macht. De ondankbare taak van de pratende hoofden van de media.
Maar zodra je de kaarten niet meer van elkaar kunt onderscheiden heeft spelen geen zin meer. Met de implosie van de politieke kernbegrippen stort en politieke systeem zelf in en ontstaat een nieuw maatschappelijk model met zijn eigen machtsverhoudingen. Grote kans dat een oude vriend aan de deur van de geschiedenis klopt, en als hij wordt opgedaan zal alles voor lange tijd anders worden: het heerlijk of feodaal stelsel. In feite is het kapitalisme zodra het overstapte op het principe van ongedekte leningen dit stelsel al binnengetreden.
Toch zegt dit alles niets over de integriteit van de spelers die aan tafel zitten.
