woensdag 24 mei 2017

Aan de waterkant

We hebben een volkomen ontoereikende ervaring van het universum omdat we blind zijn voor de ruimte tussen de dingen. Daar houden we ons gewoon niet mee bezig. Zodra het om ons dagelijkse leven gaat zullen we hooguit accepteren dat de loze ruimte bestaat uit lucht. Lastiger wordt het al buiten de aarde: dan is het gewoon 'ruimte'. Toch is de ruimte het meest vergeten onderdeel van onze waarneming. En zoals een goede rechercheur weet: het gaat bij een case niet alleen om wat er is of wat je ziet, maar ook om wat er ontbreekt.

Alle ruimte, of het nu op aarde is of daarbuiten, is in wezen energie in de vorm van straling en transmitters (plasma) daarvan. En alle leven en alle dingen zijn energie in een of andere staat van transformatie. In die zin is alles een. Zodra je geest dat eenmaal geaccepteert heeft, kun je het universum ervaren als een continuum van in en uit elkaar vloeiende vormen van welk proces tijd de duur is. Denk aan een lava-lamp uit de jaren 70 of het effect van moderne time-lapse fotografie. Om zover te komen moet je vooreerst afstand doen van taal.

Woorden zijn in essentie begrenzend want benoemend, en daarom kan geen enkele taal ooit dit proces als proces beschrijven, noch de werkelijkheid. Dat vormt de reden waarom mystici stil zijn of, zoals goede dichters en filosofen, proberen om taal vloeibaar te maken, beweging te laten uitdrukken.

'Das Kommende in seinem Kommen wird erfahren und bewahrt im Dichten. Der geschichtlich gründende Geist muβ daher zuerst seine Stätte finden im "Mut" des Dichters.'
(Martin Heidegger, Gesamt Ausgabe 53, 160).

De mensen verstoppen zich onder hun schedel en turen angstig door hun ogen naar buiten. De wereld is een verwarrende plaats waar woorden werken als bezweringen die de wereld onder controle lijken te brengen. Maar woorden zijn geen dingen. En dingen zijn slechts toestanden. De chaos huist onder elk woord als onkruid onder het plaveisel.

Verlaat je schuilplaats. Breng je geest tot zwijgen en kom los van alle taal en alle begrenzing. Als het lukt om mee te gaan in het nu, vertraagt de beleving van de tijd en ervaar je constante verandering. Als je geest niet terugdeinst voor de overweldigende ervaring, als je de angst weerstaat om je verstand met al zijn taal te verliezen, dan zul je werkelijkheid ervaren zoals zij werkt.