Who's afraid of red, orange and blue

NASA explains the true color of Mars, Orange filters on the exploration Rovers revealed at this link: http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA16799

Waarom zoeken we naar een 'earth-like planet in the habitable zone' lichtjaren van hier als we er een om de hoek van de deur hebben? Die vraag heeft Elon Musk zich ook gesteld (en reeds beantwoord).

De mechanieken van het kwaad

Mensen die een wrede aanleg vertonen zijn meestal als kind of adolescent herhaaldelijk lichamelijk of geestelijk mishandeld door iemand waar de persoon groot vertrouwen in stelde. De mishandeling vindt in veel gevallen plaats als straf voor een fout, vergissing of eenvoudige onhandigheid. De eigenwaarde raakt beschadigd en de persoon is steeds minder in staat om van zichzelf te houden. Misschien zou je denken dat de herinnering aan de mishandeling het kind later behoedt voor dezelfde fout. Maar het tegendeel is waar. Voor het slachtoffer dreigt de behoefte om in zijn leven pijn toe te brengen aan een ander omdat hij zichzelf onwaardig acht en hij opnieuw zijn staf moet ondergaan. De herbeleving van de straf versterkt het negatieve zelfbeeld. Hij zal direct daarna walging ervaren over zijn daad, zijn negatieve zelfbeeld bevestigd zien en een nog grotere psychische nood ervaren. Het zelfversterkende en zelfvernietigende mechanisme kan alleen beeindigd worden door een onmiddellijk mentaal besluit om nooit meer toe te geven aan de pathologische behoefte jezelf te bestraffen door middel van geweld jegens een ander. Dit besluit opent de weg naar langzame genezing. Vereist is een onbarmhartige eerlijkheid jegens jezelf en hulp aan mensen die anders ten prooi waren gevallen aan jouw zelfvernietiging.

De oorsprong van het wrede gedrag kan generaties ver terug liggen waarna het kwaad generatie op generatie volgens bovenstaand mechanisme is doorgegeven. Het proces slijt zijn patroon uit in autoritaire structuren met sterke taboes over traditionele misstanden, peer pressure en onderdrukking van de eigen verantwoordelijkheid. Geweld is daarin doorgaans geinstitutionaliseerd en het gebruik ervan wordt beloond. Voorbeelden zijn te vinden op alle niveaus, van families via studentenverenigingen, gangs en sociale elites tot natiestaten en zelfs religies.

Aanvullingen bij 'Dr. Heywood Floyd en de monoliet: Shine On You Crazy Diamont': De heilige graal

Binnen de NASA heeft in de jaren 60 een project gelopen waarin geprobeerd werd om dolfijnen de menselijke (Engelse) taal te leren. Het project stond onder leiding van George Bateson maar het was vooral Margaret Lovatt die het werk uitvoerde. Uiteindelijk ontwikkelde zich een heel intieme relatie tussen Margaret en een dolfijnenmannetje met de naam Peter. Zonder in de details van het onderzoek zelf te treden, deze zijn op internet of in boekvorm voldoende voorhanden, moet de vraag gesteld worden waarom juist NASA zich met dit onderzoek in liet. Welk motief lag ten grondslag aan de beslissing om een dergelijk onderzoek te financieren? Een mogelijk antwoord op deze vraag wijst naar voorbereidingen voor (toekomstig) contact tussen het menselijke ras en buitenaards biologisch leven (EBE's). In dit verband is het opvallend dat de resultaten van Bateson/Lovatt opnieuw in de belangstelling staan bij de ruimtevaartorganisatie nu NASA haar onderzoek is gestart naar een mogelijke gigantische zoutwateroceaan die aanwezig is onder het bevroren oppervlak van de maan Europa die rond Jupiter draait. Het water van deze oceaan schijnt (bij benadering) dezelfde chemische samenstelling te hebben als het water op aarde. Op dit moment werkt de ruimtevaartorganisatie aan een missie om de aanwezigheid van leven in deze oceaan op Europa aan te tonen.

Wie bereid is verder te denken kan zelfs een link leggen met de theorie van Robert Temple die hij in zijn boek The Sirius Mystery heeft uitgewerkt. In deze theorie wordt op basis van overtuigend antropologisch onderzoek naar specifieke astronomische kennis binnen de Dogon cultuur in West-Afrika, betoogd dat onze beschaving haar oorsprong vindt bij inmenging door amfibische wezens genaamd de Nommos afkomstig uit het sterrenstelsel Sirius. Uit een gecombineerde herinterpretatie van de Oannesmythe en het Gilgamesj epos zou blijken dat de Dogon astronomische kennis bezit die in een ver verleden door bezoekers aan de mens is overgedragen. De Oannesmythe gaat terug op Soemerische bronnen en verhaalt van amfibische wezens die ooit uit de wateren van de Perzische Golf opdoken en de Soemeriers de schriftkunst aanleerden om zo de basis te leggen voor de Soemerische cultuur en vervolgens de menselijke beschaving. Informatie over deze oorsprong zou encrypted aanwezig zijn in Egyptische kennis, in de planologie van het plateau van Gizeh en in een aantal Griekse mythen zoals die van het Gulden Vlies. De legende wil dat deze wezens de Nommos ooit zullen terugkeren naar Aarde na eeuwen in een waterrijke en perfecte sphere of kunstmaan in hyperslaap te hebben doorgebracht. En het toeval wil dat Europa zo'n perfecte sphere is.

In de roman Parzival van Wolfram von Eschenbach wordt de (heilige) graal 'Lapsit Exillis' genoemd. Hoewel geen enkele vertaling van de term Lapsit Exillis onomstreden is, wordt altijd verwezen naar een hemelse steen. Lapsit Exillis wordt uitgelegd als 'Steen uit de Hemel' (Lapis ex Caelis), 'Het viel uit de Hemel' (ex Lapsit Caelis), 'Steen van de Heer' (Lapis Erilis), 'Steen der Wijzen' (Lapis Elixir) of zelfs 'Steen van de Verbanning' (Lapis ex Exilis).

Wat de precieze vertaling ook is, Lapsit Exillis benoemt zoiets als de monoliet uit de roman A Space Odyssey van Arthur C. Clarke. Eenzelfde hemelse steen komt in de Egyptische beschaving voor als Benben-steen, in de Griekse als Omphalos, in het Jodendom als Foundation Stone, in de Islam als Zwarte Steen en binnen de Vrijmetselarij als Eerste of Hoeksteen.

Van de Foundation Stone kennen we zelfs de afmetingen. Deze steen zou namelijk het grondvlak vormen van de Ark van het Verbond en die wordt in het Bijbelboek Exodus beschreven als 120.4 bij 72.24 cm. Deze verhouding wederom tussen de lengte en de breedte is vergelijkbaar met die van het filmformaat waarop de film 2001: A Space Odyssey geschoten is (wat de film zelf tot een soort eigentijdse monoliet maakt) en dat van de monoliet uit het verfilming zelf.

Codex Hammurabi
Naast het wetboek beeldt de stele 2 volwassen figuren uit. Maar als de linker een volwassen man voorstelt, van welke grootte is dan de zittende figuur?

Schilderslinnen

Paarden in de uiterwaarden bij Wageningen

Eenheid in veelheid

Als er geen eenheid aan de veelheid ten grondslag ligt, waaruit is dan de veelheid ontstaan?

De paradox van het atheisme

Hoe kan je het bestaan ontkennen van iets dat volgens jou niet bestaat?

Pleidooi voor genetische manipulatie of virtuele incarnaties

De mogelijkheden van ons lichaam bepalen de reikwijdte van ons bewustzijn.

Gods wegen gaan over water

Ik heb me vaak afgevraagd hoe het komt dat alle problemen die je ervaart in je leven als water van je afglijden zodra de boot de haven verlaat. Tot ik me realiseerde alle problemen in de wereld, dat alle politiek en alle wetten maar over 1 ding gaan: dit is mijn stukje grond. Water daarentegen kun je niet opdelen. Op het water is de mens vrij van zaken en zonder zorgen. Daar is hij waarlijk mens. Iets vergelijkbaars geldt ook voor de woestijn.

God beoordeelt de dader, de mens beoordeelt de daad

Als in het strafrecht, zoals door mr. Moszkowicz sr. is betoogd, niet de daad maar de dader terecht staat, waarom hebben we ons strafrecht dan niet zo ingericht dat de daad bestraft kan worden ook als voor de dader verzachtende omstandigheden zijn aan te wijzen. Dit laatste mag het geval zijn, maar mag geenszins de bestraffing van de daad beïnvloeden, hooguit ons oordeel over de dader. Dat laatste wederom  is niet aan ons.