Ik heb wel eens gehoord dat als tijdreizen ooit zal worden uitgevonden, het niet mogelijk zal zijn terug te reizen naar de tijd voor deze uitvinding. Het diepste punt in het verleden valt samen met het magische moment waarop de eerste tijdreismachine wordt gestart.
Dit lijkt een vreemde gedachte. Maar als je bedenkt dat er evenmin bewegende beelden bestaan van de tijd voor de uitvinding van de film, snap je gedurende een fractie van een seconde waar het om draait - daarna is het begrip als een droombeeld weer vervlogen.
De mogelijkheid van tijdreizen moet iets te maken hebben met het opnemen of vastleggen van tijd als zodanig (tijd als tijd), en dus niet van beelden of geluiden in de tijd. Net als bij alle vormen van media is gebeurd, vormt misschien ook hier het crusiale punt de ontdekking van het juiste materiaal of substraat hiervoor. De foto- en filmproductie heeft zich achtereenvolgens bedient van glas, metaal en papier, tot het beslissende moment waarop de chemische verbinding van celluloid werd ontwikkeld.
Een soortgelijke ontwikkeling staat ons ten aanzien van het opnemen of downloaden van tijd ook te wachten.
