Omdat mens en werktuig elkaar wederzijds beinvloeden heeft de ontwikkeling van de transistor en de toepassing ervan in de computerchip er uiteindelijk toe geleid dat wij zijn gaan denken als computers. In laatste instantie beschrijven we de werking van de hersenen in termen van bipolariteit.
Met dit uitgangspunt is de beheersing van de binnenwereld mogelijk geworden, van gedachten en emoties tot gedrag. Nu buiten- en binnenwereld onder onze controle zijn gekomen en het beheersmodel almachtig lijkt, sluit zich het net waarin wij onszelf gevangen hebben. Ten slotte is het een doodlopende weg. Het staat de haaks op de wilde variatie die het leven zelf is. Dit is wat de kunstenaar ons leert. En waarvoor ruines van oude beschavingen ons waarschuwen.
